On Art Pepper

-->

آرت پـِپـِر (1 سپتامبر 1925 گارنای لوس آنجلس – 1 ژوئن 1982)همچون بسیاری از سفید پوست های موزیک جاز از دوران کودکی و تحت تأثیر بت های عصر Big Band مانند بنی گودمن بود و کلارینت نخستین سازی بود که به سراغش رفت. از 13 سالگی ساکسفون آلتو را برگزید. بعد از نواختن در ارکستر مدرسه، به شکلی حرفه ای برای گروه گاس آرنهایم (Gus Arnheim) ساز زد. همنشینی اش با نوازندگان سیاه پوست لس آنجلس در آن زمان کمک زیادی به شکل گرفتن شخصیت موسیقیایی اش کرد. کمی بعد با دکستر گوردون در گروه لی یانگ همراه شد. به ارکستر بنی کارتر پیوست و در آنجا صدای جرالد ویلسون، فردی وبستر و جی جی جانسون را شنید. در 1943 به ارکستر استن کنتون رفت و کمی بعد به ارتش پیوست و دوران خدمتش را در انگلستان گذراند. در1946 پس از پایان خدمتش دوباره به کنتون ملحق شد و در همان سال اجرایی منحصربفرد از « آن سوی رنگین کمان» (Over The Rainbow) با شورتی راجرز ضبط کرد قطعه ای که تا پایان عمر جزیی ثابت از اجراهای زنده او باقی ماند. در این دوران دو اتفاق مهم در زندگی اش افتاد؛ اول این که زیر نام خودش صفحاتی ضبط کرد که بیشتر آنها اجراهایی زنده در کلوب هایی مانند لایتهاوس (lighthouse) بودند و دیگر این که به سختی گرفتار مواد مخدر شد و با این که در سال های پایان عمرش آن را به کلی کنار گذاشت، اما باعث شد تا در دوره های طولانی هیچ آلبومی ضبط نکند و در اوج توانایی اش در نواختن این ساز از دنیا برود. در دهه های 1950 و 1960 بارها به زندان افتاد. در اواخر سالهای 1960 اعتیادش را ترک کرد و تلاش کرد تا دباره به دنیای موسیقی بازگردد. بازگشت موفقیت آمیز او در آلبومهای دهه 1970 و اجراهای زنده اش در کافه ویلیج ونگارد نیویورک ( که به صورت نه عدد CD منتشر شده) ثبت شده اند . به گفته خود آرت او هیچ زمانی به این خوبی در سازش ندمیده است.

تصویری دردناک و سیاه از زندگی او در اتوبیوگرافی اش «زندگی سرراست» (Straight life) و در مستند فوق العاده «آرت پپر : اشاراتی از یک نجات یافته جاز» وجود دارد.

دو صدای متفاوت از ساکسفون پپر خواهید شنید: یکی مربوط به سالهای نخستینش در لوس آنجلس که لطافت و ملودی های مطبوع موسیقی cool کرانۀ غربی را با ادای دینی به چارلی پارکر منعکس می کند و یکی دوره پس از ترک اعتیادش که بیشتربه نواختن لستر یانگ نزدیک است و در عین حال اکسپرشن های دائمی و شوریده آن یاد آور جان کولترین است.

برای شنیدن موسیقی او می توانید با چند آلبوم عزیزتر از جان از دورۀ نخست او (همه برای کمپانی Contemporary) و دو Box Set غول آسا از دورۀ متأخر هم خیال خود را راحت کرده و هم به دنیای این مرد پا بگذارید:

1956 The Way It Was! (Contemporary S 7630)

1957 Art Pepper Meets the Rhythm Section (Contemporary C 3532)

1959 Art Pepper + Eleven - Modern Jazz Classics (Contemporary M 3568)

1960 Gettin' Together (Contemporary M 3573)

1960 Smack up (Contemporary M 3602)

1960 Intensity (Contemporary M 3607)

1977 The Complete Village Vanguard Sessions (Contemporary 9CCD 4417-2)

1978-82 Complete Galaxy Recordings of Art Pepper (Contemporary 1577)