Levon Helm's Electric Dirt

لیوان هلم (Levon Helm) نوازندۀ درام و یکی از سه صدای اصلی گروه The Band، دومین آلبومش در طول دو سال اخیر را منتشر کرد.

این در حالی است که در انتخاب سال گذشته مجلۀ رولینگ استون برای صد خوانندۀ تمام دوران ها، نام او جایی محکم در فهرست داشت (و از بقیۀ خوانندگان The Band در آن جا خبری نبود!) او که در 69 سالگی از مبارزه ای طولانی و دشوار با سرطان حنجره خلاص شده با صدایی خش دار و گرفته به قول مجلۀ نیویورکر، "گویی ندای مرد فرزانه ای" را به گوش ما می رساند.

اسم آلبوم Electric Dirt است و می توان آن را ادامۀ آلبوم قبلی هلم، Dirt Farmer دانست. هر دو روایت هایی ساده از زندگی کشاورزان فقیر و فروپاشی نوعی از زندگی است که از زمان پیشگامان قارۀ جدید وجود داشته است. از این نظر این آلبوم ها را می توان در امتداد قطعاتی دانست که توسط The Band در ستایش فولکلور آمریکایی و با زبان موسیقی کانتری اجرا می شدند اما تصور هلم از این مضامین سنتی تر و ریشه دار در کودکی او در مزارع آرکانزاس است. هر چه باشد این درامر بزرگ The Band تنها غیر کانادایی بزرگ ترین گروه راک اندرول تاریخ بود و همیشه جنوبی ترین و کانتری ترین اجراها به او سپرده می شد.

آلبوم با اجرایی نیواورلئانی (درست مثل افیلیا) از شاهکار جری گارسیا و رابرت هانتر "تنسی جِد" آغاز می شود؛ تفسیری درخشان که راهی که هلم در پیش گرفته را تا به انتها روشن می کند. ده قطعۀ دیگر به دنبال آن می آیند که مشخصۀ دست پخت همیشگی هلم را دارند: brassy، کهنه و اصیل، پر از سادگی روستایی، رندی کانتری و زبانی تراژیک که از زمان The night they drove old Dixie down فراموش نشده است.

احسان خوش بخت