راهنماي موسيقي مانك، بخش چهارم.
مانك در 1955 به پيشنهاد رييس كمپاني ريورسايد، كه مانك تازه تازه به آن جا اسباب كشي، تصميم مي گيرد به يكي از بزرگ ترين موزيسين هاي جاز و آهنگساز محبوبش، دوك الينگتون اداي دين كند. نتيجۀ اين نشست ها كه در جولاي 1955 ضبط شد، آلبوم زيبايي است به نام «مانك موسيقي الينگتون را مي نوازد»، با همراهي اسكار پتيفورد (باس) و كني كلارك (درامز).
اداي دين او به استاد الينگتون متواضعانه و مملو از لحظات درخشاني است كه شايد براي كساني كه منتظر يكي ديگر از آن ساختارشكني هاي مانك با استانداردهاي جاز باشند، اندكي مأيوس كننده باشد. اما محض رضاي خدا ببينيد او در Sophisticated Lady چه مي كند! او قطعۀ Solitude را سولو اجرا مي كند و فراموش نكنيد كه سولوي پيانوي جاز در 1955 چيزي غريب و حتي محال بوده است. (آلبوم را اين جا بشنويد)
آلبوم دوم مانك براي ريورسايد با نام «تلانيوس مانك بي همتا» شاهكار ديگري است كه در آن آهنگ هايي از آهنگسازان مشهور آمريكايي (اگر بخواهيم دقيق تر بگوييم موسيقي عامه پسند برادوي) انتخاب شده است. به جاي كني كلارك، آرت بليكي طبال اين آلبوم است.
اين دو آلبوم براي لذت بردن از تفسير شخصي مانك از استانداردها و تم هاي آشناي جاز كارهايي بي نظير و اسنادي بي جايگزينند.
No comments:
Post a Comment