Thursday, October 22, 2009

Jazz Means Democracy

درس هایی در دموکراسی از موسیقی جاز


در موسیقی جاز پیر وجوان نداریم و در واقع مثل همیشه دود از کنده بلند می شود. سیدنی بشه نوازندۀ بزرگ کلارینت نیواورلئان در اروپا

می توانید به هر مذهب و دینی تعلق داشته باشید، مهم این است که بتوانید در سازتان بدمید و بس. یک جازیست کشیش (تاریخ عکس و
نام ها نامعلوم) - عکس از مجلۀ لایف

بالاترین نمونۀ دموکراسی در جاز: سفیر جاز لویی ساچمو آرمسترانگ در حال ساز زدن با و برای بچه ها

در موسیقی جاز چیزی به نام طبقۀ اجتماعی وجود ندارد، این مزخرفات در جاهای دیگر کاربرد دارند. لایونل همپتون (از غول های عصر سویینگ) در حال امضاء دادن به دربان و آشپز هتل

در موسیقی جاز مهم نیست که سیاه هستید یا سفید، مهم این است که نوازندۀ خوبی هستید یا نه. بانک جانسون در 1944

رنگ و ملیت در جاز اهمیتی ندارند و شصت سال پیش از آن که آمریکایی ها یک سیاه پوست سیاستمدار را به عنوان رییس جمهورشان انتخاب کنند موزیسین های جاز "کینگ" ها و "دوک" ها و "کنت" هایشان را از میان سیاهان بر می گزیدند. فرانسه 1952

در موسیقی جاز تا موقعی که سرپا هستید، می توانید به دمیدن ادامه بدهید، حتی اگر شده با چوب زیر بغل سرپا بمانید. این دنیا برای آدم های زیر 16 سال طراحی نشده است. آرنت کاب در سال های واپسین عمر، 1988

زندانیان به آرامی به ارکستر جاز زندان گوش می دهند

اگر پیانیست و آهنگساز بزرگی مثل مری لو ویلیامز باشید کسی از شما نخواهد پرسید که «چرا زن هستید؟» چنین سؤالی در موسیقی ای که دین بزرگی به زنان - به خصوص آوازه خوانان بلوز - دارد، هرگز شنیده نشده است
.

No comments:

Post a Comment