Charles Mingus

چارلز مينگوس

Charles Mingus

-->

22 آوریل 1922 نوگیلز آریزونا – 5 ژانویه 1979

-->

یکی از بزرگترین نوازندگان بِيس (باس) و یکی از بهترین آهنگسازان و لیدرهای تاریخ جاز است.لحن نواختن او قدرتمند و درک او از ریتم در تاریخ جاز کم نظیر بود.او می توانست در اجراهای خود شنونده را از ذوق وادار به ایستادن بکند یا زبان شنونده را به ناسزا گفتن بگشاید. حتي می توانست چنان رادیکال باشد که خود موزیسین های جاز از او دوری کنند.او به خوبی به قدرت این موسیقی برای تبدیل شدن به یک سلاح موثر در مبارزه با تبعیض نژادی واقف بود. مينگوس موسیقی گاسپل، فرهنگ عامه، سویینگ، باپ، موسیقی لاتین، بلوز و جاز نیواورلئان را با موسیقی اسپانیایی و موسیقی کلاسیک اروپا در هم می آمیخت و صدای حاصل چیزی کاملاً مینگوسی بود.او شیفته دوك الینگتون بود و در مجموعه ضبط های مینگوس علاوه بر کار مشترکی با دوک به نام جنگل پول (Money Jungle) که تحفه ای استثنایی است، چند قطعه به نام و یاد دوک الینگتون تصنیف شده اند شاهکارهایی مانند : نامه سرگشاده به دوک (an open letter to Duke) و صدای عشق دوک الینگتون (Duke Ellington’s sound of love). از اینها گذشته نشست های گاه و بیگاه او پشت پیانو و حتی ضبط یک سولوی پیانو در آلبوم چارلی مینگوس پیانو می نوازد (Mingus plays piano) احتمالاً بخش هایی دیگر از شیفتگی عمیق او نسبت به الینگتون را منعکس می کرد. مینگوس شخصیتی تند و آتشین داشت. جلوی چشم همه و در میانه یک کنسرت نوازنده ای را بیرون می کرد و یا بدتر از همه با توسل به هیکل غول آسایش او را کتک می زد! از آن سو طنزی صادقانه – که معمولاً با نیش وکنایه های سیاسی نیز همراه می شد- جزیی تقریباً ثابت از آثار اوست.

مينگوس آریزونا متولد شد اما با والدینش در کودکی به لوس آنجلس نقل مکان کرد و تنها موسیقی که اجازه شنیدنش را در کودکی داشت موسیقی کلیسا بود. خطر تنبیه را به جان خرید و در گرامافون خانه اولین صفحه غیر کلیسایی و اولین صفحه جاز عمرش را شنید : East St. Louis Toodle-Oo از دوک الینگتون. در شش سالگی سعی کرد ترومبون بیاموزد و کمی بعد به چلو (cello ) تغییر ساز داد و سرانجام در دبیرستان باس را برگزید. اولین معلمان او در این ساز رد کلندر (Red Callender) و هرمان راینشاگن (Herman Rheinschagen) بودند. او تصنیف موسیقی را نزد لوید ریز(Lloyd Reese) آموخت. او در گروه بارنی بیگارد (1942) و در کنار کید اوری (Kid Ory) به اجرای برنامه دست زد و با گروه لویی آرمسترانگ عازم توری در آمریکا شد. 48-1947 با لیونل همپتون. 1950-51 با رد نوروو(Red Norvo) و تل فارو(Tal Farlow). مهاجرت به نیویورک و کار با بیلی تیلور، استن گتز، آرت تیتوم. حضور در کنسرت تاریخی پارکر وگیلسپی و باد پاول و مکس روچ در مسی هال تورنتو. پیوستن به بتش دوک الینگتون و اخراج شدن پس از مدتی بسیار کوتاه (او تنها کسی بود که در تاریخ ارکسترهای دوک الینگتون از گروه اخراج شد. )

در 1952 با کمپانی دبیو(Debut) قراداد بست و نخستین کارهایش را تا 1957 برای آنها ضبط کرد. با آلبوم Pithecanthropus Erectus او را به عنوان آهنگسازی بزرگ با ذائقه ای بسیار مدرن و در عین حال آگاه از ریشه های سنتی موسیقی جاز شناختند. او روشی مشابه را با پختگی بیشتر در یکی از مهم ترین و موفق ترین آلبوم های تاریخ جاز به نام Mingus Ah Um پی گرفت. بخش سازهای بادی او همیشه بعضی از بهترین نوازندگان عصر را در خود جای می داد، کسانی چون اریک دالفی، جکی مک لین، رولند کرک و بوکر اروین .

مینگوس در 1963 شاهکارش ، قدیس سیاه و بانوی گناهکار(The Black Saint and the Sinner Lady) که باله ای نوشته شده برای یک ارکستر بزرگ جاز بود را تصنیف و ضبط کرد، کاری که اگر تنها اثر مینگوس بود برای ماندگاری نامش کافی به نظر می آمد. سال های پایانی دهۀ 1960 را به تلاش برای گرد هم آوردن موزیسین های جاز و خارج کردن آنها از زیر نفوذ هنري و اقتصادی کمپانی های صفحه پر کنی سفیدپوست گذراند . تلاشی ناموفق که به آشفتگی روحی او انجامید و بسیاری برچسب دیوانگی را بر او زدند. طرح های او برای برگزاری یک فستیوال جاز مستقل و چاپ کتاب خاطراتش ناکام ماندند. از 1966 تا 1969 تقریبا به طور کامل موسیقی را کنار گذاشت و تنها نیاز مالی باعث بازگشت دوباره اش به صحنه شد. دهۀ 1970 با چاپ کتاب و انتشار دوباره آلبوم های قدیمی اش باعث تجدید حیات او شد. اعتبار او روز به روز بالاتر می رفت اما افسوس که در 1977 پزشکان تشخیص بیماری لاعلاجی را در او دادند که دیگر اجازه زدن باس یا پانو را به او نمی داد. با این وجود مینگوس به روی ویلچر به اجرای برنامه ادامه داد و زمانی که بیماری امانش را برای حرکت برید به ضبط کردن صدایش و بازگو کردن ایده ای هایی که داشت در یک دستگاه ضبط صوت دست زد. آخرین کار او پروژه مشترکی بود با جونی میچل ، خواننده فولک و راک کانادایی تبار بود. در آمریکا تمبری با تصویر مینگوس و روزی به نام او وجود دارد.

Mingus Selected Discography:
(My recommended albums appear in bold font and with the cover art)

# The Charles Mingus Duo and Trio (1953, Fantasy)
# Charles Mingus Octet (1953, Debut)
# The Moods of Mingus (1954, Savoy)
# The Jazz Experiments of Charles Mingus (1954, Bethlehem)
# Jazzical Moods (1954, Bethlehem)
# Mingus at the Bohemia (1955, Debut)
# The Charles Mingus Quintet & Max Roach (1955, Debut)
# Pithecanthropus Erectus (1956, Atlantic)




















# The Clown (1957, Atlantic)
# The Jazz Experiments of Charles Mingus (1957)
# Mingus Three (1957, Jubilee)
# East Coasting (1957, Bethlehem)
# A Modern Jazz Symposium of Music and Poetry (1957, Bethlehem)
# Blues & Roots (1959, Atlantic)
# Mingus Ah Um (1959, Columbia)



















# Mingus Dynasty (1959, Columbia)
# Jazz Portraits: Mingus in Wonderland (1959, United Artists)
# Pre Bird (1960, Mercury)
# Mingus at Antibes (1960, Atlantic)

















# Charles Mingus Presents Charles Mingus (1960, Candid)


















# Reincarnation of a Love Bird (1960, Candid)
# Tonight at Noon (1961, Atlantic)
# Vital Savage Horizons (1962, Alto)
# Tempo di Jazz (1962, Tempo di Jazz)
# Town Hall Concert (1962, Blue Note)
# Oh Yeah (1962, Atlantic)
# Tijuana Moods (1962, RCA)
# The Black Saint and the Sinner Lady (1963, Impulse!)

# Mingus Mingus Mingus Mingus Mingus (1963, Impulse)

















# Mingus Plays Piano (1963, Impulse!)
# Soul Fusion (1963, Pickwick live)
# Town Hall Concert (1964, Fantasy)
# Concertgebouw Amsterdam, Vol. 1 (1964, Ulysse Musique)
# The Great Concert Of Charles Mingus (1964, America)
# Charles Mingus Sextet with Eric Dolphy CORNELL March 18 1964 (2007, Blue Note)
# Mingus In Europe (1964, Enja)
# Mingus In Stuttgart, April 28, 1964 Concert (1964, Unique Jazz)
# Right Now: Live At The Jazz Workshop (1964, Fantasy)
# Mingus At Monterey (1964, Mingus JWS)
# Music Written For Monterey 1965. Not Heard... Played In Its Entirety At UCLA (1965)
# Charles Mingus - Cecil Taylor (1966, Ozone)
# Statements (1969, Joker)
# Paris TNP (1970, Ulysse Musique)
# Charles Mingus Sextet In Berlin (1970, Beppo)
# Charles Mingus (1971, Columbia)
# Charles Mingus And Friends In Concert (1972, Columbia)
# Charles Mingus Quintet Featuring Dexter Gordon (1972, White Label)
# Let My Children Hear Music (1972, Columbia)
# Passions of a Man (1973, Atlantic)
# Mingus At Carnegie Hall (1974, Atlantic)
# Changes One (1974, Atlantic)

















# Changes Two (1974, Atlantic)
# Mingus Moves (1974, Atlantic)
# Village Vanguard 1975 (1975, Blue Mark Music)
# The Music Of Charles Mingus (1977, Bayside)
# Stormy & Funky Blues (1977)
# Cumbia & Jazz Fusion (1977, Atlantic)
# Three or Four Shades of Blues (1977)