Lee Morgan

دربارۀ لي مورگان

10 جولای 1938 فیلادلفیا – 19 فوریه 1972

براي اولين بار صداي سحرانگيز ترومپت لي مورگان را در اجرايش از I’m a fool to want you شنيدم. با آن كه استادي بلامنازع او در اين بالاد باشكوه نشانه هايي از مايلز ديويس در خود داشت، اما ترديد نبود كه گرماي مطبوع و دم كامل و رگمش به ساز او را اعجوبه اي متفاوت از بقيۀ نوازندگان بزرگ هم نسلش نشان مي داد. بعد از در بي شمار آلبوم هاي بلونٌت (Blue Note) شانس شنيدن ترومپت بي نهايت ريتميك و آتشين مورگان فراهم شد.

با جان كولتِرِين

در عالم واقع اين استاد استادان، نت هنتوف (Nat Hentoff) بود كه او را در اجرایی شبانه از گروه آرت بلیکی (Art Blakey) در بردلند و هنگام اجرای «شبی در تونس» کشف کرد و پدیده ای حیرت انگیز خواندش. او در مدتی کوتاه با حمایت های کمپانی بلونت که از موفقیت آلبوم های او به وجد آمده بود به ستاره ای بزرگ در ساز خود بدل شد. در موسیقی او ریتم های عامه پسند روز مانند "ریتم و بلوز" و اولين نشانه هايFunk - كه در اواخر دهۀ 1960 طرفداران زيادي پيدا كرد – به آساني قابل تشخيص است. لي نوازنده ای پرزرق و برق با تکنیکی نفس گیر و خلاقیتی آنی و عیان در ترومپت بود که از زمان دیزی گیلسپی (Dizzy Gillespie) کم تر شنیده شده بود. او از اواسط سال های 1950 وارد دنیای موسیقی شد و در ابتدا صدایش بسيار شبيه به بتش کلیفورد براون (Clifford Brown) بود، اما به مرور و با پيوندي بین سنت های بی باپ و ریتم ها و هارمونی های مدرن و گرایش به بلوز، صدای واقعی اش را پیدا کرد.

او درخانواده ای اهل موسیقی به دنیا آمد. از 15 سالگی نوازنده ای حرفه ای بود و در 18 سالگی ، یعنی تابستان 1956 با پیوستن به ارکستر بزرگ دیزی گیلسپی درس هایی اساسی از این معلم بزرگ ترومپت گرفت. در 1958 به آرت بلیکی پیوست. در 1956 اولین آلبوم خودش با نام « معرفی لی مورگان» (Presenting Lee Morgan) را برای بلو نت ضبط کرد. و پس از آن حدود 30 آلبوم برای این کمپانی ضبط کرد. در 1961 برای ترک اعتیادش به هرویین به زادگاهش بازگشت و در آنجا با جیمی هیث (Jimmy Heath) نوازندۀ ساکسفون کار کرد. در 1963 آلبوم بسیار موفق Sidewinder را ضبط کرد. در 65-1964 مجدداً به بلیکی پیوست. نزدیک به سال های پایانی دهۀ 1960 او آشکارا از موسیقی راک حمایت می کرد و اگر مرگ زودهنگامش نمی بود، احتملا آلبومیfusion هم از او می شنیدیم. در سال 1972 و در حال اجرای برنامه در کلوب اسلاگ Slug در نیویورک به ضرب گلولۀ شليك شده از تفنگ يك زن از پا درآمد و همان جا روي صحنه و در كنار سازش جان داد، قاتل او به يك روايت همسرش و به روايتي ديگر يكي از دوستانش بوده است. لي در اين زمان فقط 34 سال داشت. او از بزرگترین ترومپتیست های سبک هاردباپ بود. استاد در نواختن لاین (Line) های طولانی با تکنیک و سرعتی مثال زدنی و در عین حال استادی مسلم در نواختن بالادها.

ديسكوگرافي لي مورگان :

1956

Lee Morgan Indeed! Blue Note
Introducing Lee Morgan Savoy

1957

Lee Morgan Sextet Blue Note
Lee Morgan Vol. 3 Blue Note
City Lights Blue Note
The Cooker Blue Note
Candy Blue Note


1960

Here's Lee Morgan Vee-Jay
Lee-Way Blue Note
Expoobident Vee-Jay

1962

Take Twelve Jazzland

1963

The Sidewinder Blue Note

1964

Search for the New Land Blue Note
Tom Cat Blue Note

1965

The Rumproller Blue Note
The Gigolo Blue Note
Cornbread Blue Note
Infinity Blue Note

1966

Delightfulee Blue Note
Charisma Blue Note
The Rajah Blue Note

1967

Standards Blue Note
Sonic Boom Blue Note
The Procrastinator Blue Note
The Sixth Sense Blue Note

1968

Taru Blue Note
Caramba! Blue Note

1970

Live at the Lighthouse Blue Note
The Last Session Blue Note

در اين جا مي توانيد ويدئويي از كنسرت 1958 لي مورگان با گروه آرت بليكي يا همان جز مسنجرز (Jazz Mesengers) را ببينيد. اين كنسرت به احتمال زياد در توكيو فيلم برداري شده است. بقيۀ گروه عبارتند از: بني گولسون ساكسفون تنور، بابي تيمونز (پيانو)، جيمي مريت (بِيس) و آرت بليكي به عنوان درامر و ليدر گروه. اسم قطعه هست I remember Clifford كه بدون شك يادآور بٌت لي مورگان، كليفورد براون است.